Mevsimlerim. Şiiri - Mustafa Tekağa

“Sevda mevsimiydi” seni tanıdığımda,
Mevsimleri yaşadım,
Mevsimlere kapıldım.

Yağmurların sevgiyi yeşerttiği,
Sırılsıklam oluncaya kadar yürüdüğümüz zamanlardı.
Üşüyüp, sıkı sıkıya hayaline sarılmak,
Tutup ellerinden sonsuzluğa koşmaktı sevgi.

“Hasret mevsimi” ne de çabuk geldi.
Bitmek bilmedi sanki.
Unutturmayı denedi defalarca seni.
Özlemlere alkış,
Sensizliğe çiçek açtı inadına.
Hasret mevsimini de yaşadım,
Mutlu oldum hatıralarla,
Umut doldurdum damarlarıma,
Her kalp atışı seni verdi hayalde olsa.

“hazan mevsimiydi” tükenmeye başladığım,
Geçen mevsimde çok bittim,
Her aklıma gelişin,
O son gidişteki bakışın,
Kanadı kırık bırakışın,
İsyanım oldu zaman zaman.
Ama o sevgi hiç bitmedi,
Umutlandı mevsimler, belki biter diye.
Her yağmurda biraz daha yeşerdi,

Hazan mevsimini,bahara çevirdi bir selamın.
Mutlulukların tarifini anladım,
Hasretin meyvesini derdim,
Göremesem de hayaller var artık,
Ben sana gelemedim ama,
Tüm sevgimi sana,
Mutluluğu aşka saldım.
Sen istemesen de,
Yağmurlarda seni yaşadım.

Fındıklı, 1986