Mevsimleri unut Şiiri - Hasan Odabaşı

gidecektin madem neden geldin
şimdi ellerimi koynumda boynu bükük yetimler gibi bırakıp

eller gibi gittin...

bal damlası gözlerinle gökkuşaklı sevinçleri serdin
pervasızca yıldız yıldız göğüme...

neden
minicik ellerinle yaz güneşi sıcağını bıraktın

futursuzca avuçlarıma...

şimdi yokluğunla heba olmuş
koca bir ömür artığını tüketiyorum acıyla kıvranarak...

mevsimleri unut
şimdi her mevsim eylül kokar

hüzzam dökülüyor bardaktan boşanırcasına
göz bebeklerimi kanata kanata...

gözlerimin
hüzün boyalı sen bakan yamacından
asi nehirler doğuyor çağıl çağıl suskunluğumdan...

güneşini kaybetmiş gezegen
bir türlü sabah olmuyor

tomurcuk mevsiminde adın
kocaman bir sus olup donuyor dudaklarımın kıyısında...

her gece sırat kurulur
gayya üzerine ben yürürüm avuçlarımda güneş söner de

yanan bir ben olurum cehennem kendinden utanır...

ellerim kapanır göğsüme
parmak uçlarımdan bilinmedik lisanla mahcup fısıltı

nisan yağmurlarına inat
sen dilenmiş tek bir cümle duaya çığlık çığlığa ıslak aminler dökülür ...

Hasan ODABAŞI