MEVSİMLERE DARGINIM,
Bir zamanlar vakit hep ilk bahar sabahı idi
Odamı her daim menekşe kokusu sarardı,
Sabahları yüzüme esen sevda yeli ile uyanırdım,
Baş ucuma otururdu gönlümün sultanı,
Narin elleri ile ürkütmeden saçlarımı okşardı,
Hep güne sevinç ile aşk ile merhaba derdim,
Dostlarım her daim gıpta ile bakardı bana,
Yıllar sonra nazarmı değdi bize bilemiyorum,
Dört mevsim ilk baharıma ayrılık hazanı değdi,
İstemeden da olsa ayrıldık artık iki yabancıydık,
Ağır geldi ikimize bu şehir savrulduk başka diyarlara,
Onu bilemem ben bir daha hiç ilk baharı yaşamadım...
Bağımsız Şair Yazar Osman Dastan © 01 / 02 / /2019. 05 :20.
Osman DastanKayıt Tarihi : 6.2.2019 10:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!