Mevsimlerden Kaçan Çoban Şiiri - Cemal D ...

ey mevsimlerden kaçan çoban!
ey yedi devranın garibi!
ne olacak senin bu tasan?
bu halin ve ahvalin?

sinende yüklü eski bir figan
yabancılar uğrar yaylalarına
gülenler, ağlayanlar, sevgililer...
hepsi düşman gözükür artık sana

sinende yüklü eski bir figan
sürgünlere taşırsın bu külçeyi
derdin perçinleştikçe cevherleşir
ve parıltısı akseder karşı kıyılardan

bu külfet ki sana armağan
sevdalardan, gariplerden, gazilerden...
taşımaya yeminlisin bu külçeyi
sinen kül, ruhun abad olana kadar

yar ile yeksan olana kadar
alemin başına tac olana kadar
taşımaya mecbursun bu alameti
sorulara cevap bulana kadar

yer ve gök sana manzume tabiat
sür ak küheylanı, kat rüzgarına sürat
suskunların yurdu yedi kat ötende
sür atını, sinen kül olana kadar

deremezsin tüm yıldızları
bulamazsın tüm cevapları
ve ölemezsin bir kez daha
bin yıllık şairler şahittir bu feryada