Mevsimlerden Hüzün Şiiri - Ömer Kaya

Mektubun geldi anneciğim, mevsimlerden hüzün,
Islanan yanaklarında bir damlayım aslında!
Belki bir yaz ortasında belki de güzün;
Tüllenen ufuklarda yaslandığım pencerem!

Bekle, her gece öperim ellerinden;
Gelişim bir düş seheri olacaksa da!
Dönüşüm olmayacak, bilesin, yüreğinden,
Dönüşün olmayacak bilirim yüreğimden!

Yüreğin geldi anneciğim, mevsimlerden hüzün;
Kaça bölmüşsün öyle o tertemiz kalbini,
Ellerinle büyütürken boy boy sevgilerini?
Yüreğin….hayır hayır, yüreğin gelmedi asıl;
Yüreğin yüreğimden hiç gitmedi anneciğim!

Gözlerin geldi anneciğim; uzaklardayken asıl;
Işıl ışıl sen diyorlar gözlerime bakarak!
Sancısı yorar beni ıslak kirpiklerinin!
Gözlerin geldi, görmesem de şu an asıl;
Elaya çalıyor her göz, seni özlemişim demek!

Soluğun geldi anneciğim, mevsimlerden hüzün!
Yolculuğuma yansımış umut kıvrımım;
Yüreğime doluşmuş şefkat iklimi…
Gül kadar güzel sevgin, su kadar gerek;
Annem, bilsen seni nasıl özler bu yürek!