Mevsimler Gibi...(2) Şiiri - Hakan Kılıç

Mevsimler gibi:Ben,düşünsel zaman.
Edinimlerim.
Takvimlerden yırtılan yaprak,
Ben,mahseninde,kayıp mevsimlerim.

Aslında,ne bir gün,ay,ne de yıl
Dört rakamının kimbilir kaç bin katı,
tahrip kıyıları,içerim?
İçinde, kaç mevsim saklı.

Nasıl bir mevsimde?
Hangi,iklimin izidir bu?

Kurak mısın,çorak mı toprak?
Terlemiş susuz cildin,
Sus,
Sus,
Evvel gibi...
Sustukça susamış ciğeri.
Önceside cevapsız, sorarım ne idi diğeri?

Bir dağ olmuş bilinmezlik,
Taşdan haber bekler.
Yağmur beklerim kayadan;
Buluta dargın.

Sakın söyleme sana sormadım rüzgâr.
Resimler benim.
Al, ol sen mevsimle
Mevsimde senin...

Parıldar,gümler şimşekle gözyaşları
Bakışta saklı kışın, beyaz gecelerde kır saçları.
Senin ki nedir?
Depremlerin fay hattı çehre çizgilerim.
Fırtınaların şiddeti titrer beyinde
Ben bilirim sende fark
Adını bilmediğim.
Söylermisin sen, nedir mevsimlerim?

Beşinci mevsimin, beşinci ayı
Çetin şartlı,hayat dönemi
Yürürüm o yürür işlemeli önümde
Beşinci mevsimim benim; önemi!
Hiçbir zamanın parçası, cevabı ölümde.
Yaşamadığım tek mevsim...