Mevsimler Değişiyor Ben Değişiyorum

mevsimler değişiyor ben değişiyorum

solmuş gül yaprağında gördüm sonbaharı
mevsimler değişiyor, ben değişiyorum
bitip tükeniyor son cuması da bu eylülün
kararmakta gözlerimde gökyüzü
mevsimler değişiyor ben değişiyorum...

tütsülenmiş gibi duruyor bu şehir
gün batımında garip bir hüzün var
belki de son defa ılık ılık esiyor
resmini çiziyor penceremde rüzgar
mevsimler değişiyor, ben değişiyorum...

dudaklarımda eski bir tat kalmış
üstelik aşıklar geçiyor arnavut sokağından
cebimde solmuş,son mektubunun ilk sayfası
okuyacak haldemiyim bir görsen
yalnızlık ve sonbahar nefreti içimde kıyılıyor
mevsimler değişiyor, ben değişiyorum

değirmen taşı gibi dönüyor zavallı başım
bir yıldız kayıp geliyor üzerime üzerime
yer ve gök harmanlanıyor gibi olmuş
bilmem ki ben dünyanın neresindeyim
uzun bir sessizlik yanı başımda
sensizliğe alıştırıyor sanki içime sızan korku
günahlarımı sayıp sayıp düşünüyorum da
kahretsin bu nasıl bir bedel...

kaçıp gitmek geliyor,içimden çok uzaklara
neresi olursa olsun, gitmek istiyorum,çok uzaklara
aradığım bir kara tren gürültüsü belki
belki de bir fayton sessizliği
saymak istiyorum,ağaçları,evleri bir bir
değiştirmek istiyorum,bu mevsimi başka diyarlarda
ama her yerde sonbahar ve sen varsın
bir çiğ damlasının içinde yaşıyorum
hüzün dolu bu mevsimi
o eski tavrım yok, gülemiyorum hiç
mevsimler değişiyor, ben değişiyorum...

omuzlarımda ağır bir yük var
sevmenin ve sevginin bedeli olsa gerek
bir yanda ateşi tutmaya çalışıyor
tinerci çocuklar şarap şişelerinde
bir yandan meze çalıyorlar
rakı sofrasından pasaportta
bu şehrin en işlek caddelerinde
gündoğdu da şimşekler çakıyor
alsansak garında yağmura tutuluyorum ben
karmakarışık duygular içindeyim
bu mateme isyan gibi
mevsimler değişiyor ben değişiyorum...