Mevsimler bende Şiiri - Ali İhsan Aktaş

İlkbahar...
Doğanın dirilişi
Uyanır mahmur bakışlarım
yüzümü yıkarım binbir renginle
hayatı dolu dolu yaşamanın coşkusu sarar bedenimi
kabarır duygular olabildiğince
yerinden fırlar yüreğim
ilkbaharla birlikte

Kokusu burnumu rengi gözümü kıskandırır
ve
gençleşirim
bir çiğ damlasıyla
filiz verir dalım sürgün sürerim yeniden

Gök kuşağının rengi doldurur içimi
tutup bir ucundan yarin göğsüne takasım
sarıp renginde uyuyasım gelir.

Şahlanır doğa bir kısrak tay gibi
kişner dörtnala
meylini düşürür sevgililer sevdaya
ilkbaharla...

Yaz...
Toprağın bereketi
oturur her şey yerli yerince
renkler bir de meyveler
olgunlaşır başaklar taneye döker
kelle ayırır kendini saman sarısı renginden

gökyüzüne uzanmış dağlara inat
güneş kavurur sıcağında
yarılır toprak suya inat bel vermez
duaya dursan
kurumuş göz gibi
bir damla yağmur gelmez
kayıp gider ellerimden
iliklerimin sıcaklığı
Yaz'la...

Sonbahar...
Hüzün hazan mevsimi
ah ayrılıklara gebe hayat
yaprak dalından ayrı
çiçek yaprağından

ozan'ın dilinde
en güzel ayrılık türküsüdür adın
en kolayıdır bahanelerin ayrılığa
ve
en yavanıdır adın
sunulan yaşama

Gökyüzünün rengi solar
erir koynunda kaybolur
yeşilin rengi şimdi gri'dir
yüzüm renkli fotoğraf gibi
solar sonbahar'la...

Kış...
Beyaz ölüm gibisin
bembeyaz rengin
dağ taş her yer
soğuk ve buz
ama bir özelin var
sapsarı güzel mi güzel
bir o hayat bulur sende
bir o üşümez
adı
kardelen
bakar dünyaya
sana rağmen
ben yine üşürüm
Kış'la...
09Haziran 2006