Mevsimler Şiiri - Ceren Aydın

İşte sonbahar geldi
Mevsim soğuk. Sanma ki üşüme sebebim mevsim. Oysa hiç suçu yok sonbaharın…
Mevsimin suçu yok sevgilim, yokluğun soğuk dediği gibi M.Munganın
E be aşk, yine yaptın yapacağını, ateşimle kavurdun, savurdun
Kor oldu bedenim, şimdi yalnız değil sadece yanan ruhum değil
Ateş: Hayatta yakan yıkan yok eden şeyler

Kanıyorum ey aşk, oluk oluk içim boşalıyor, benden can çıkıyor
Bir başka ben var mı ki içimde dayansın bu acıya
Su: hayattaki akışkan kaygan ve değişken şeyler

Ölüyorum ey aşk, ölümün kokusu burnumun içinde,
Ölümü bekliyorum, yeniden doğmak için
Toprak: Hayattaki derin sakin katı şeyler

Oysa sıcacıktı benim aşkım, sarıp sarmalayan bir Eylül sıcağıydı
Serinliğinde altında aşkın keyfini çıkarttığım bir limon ağacıydı
Limon ağacımda meyvelerim vardı

Şimdi bir rüzgâr esti, hava soğudu,
Mevsim sonbahar ya (bahane hazır) meyvelerini döktü
Rüzgâr: Hayattaki terk göç ve devreden şeyler

Beni benden azad et ey aşk!
İçimi kaplayan ne varsa al hepsini benden
İster soğut bedenimi ister bin kere bıçakla
Bırak ki beni bedenimde, ruhumda kalan izi beni yenilesin
Boşluk: hayatta varlıklarıyla değil, yokluklarıyla bizi etkileyen şeyler

Oysa ne çok severim, limon ağacının ilk meyvesinden yapılan nane yapraklı limonatayı
Oysa acıdır nane ama ne de çok yakışır birbirine
Doğumda ölüm, mutlulukta üzüntü, kavuşmada hasret, aşta ayrılık ve diğer kardeşleri
Ama yine de bildiğim,
Oysa beklide aşkla beraber gelen değişim tek kurtarıcım olacak şu hayatta (Elif Şafak)
…
(Ekim, 2012/Ankara)