Mevsimler Şiiri - Ömer Doboğlu

mevsimleri neden dörde bölmüşler ki?
yazın sıcağında kavrulurken seni seveyim diye mi ?
kışın soğuğuna rağmen seveyim diye mi?
sonbaharın tatlı esintisinde seni beklerken
baharın elçileri burnumu neşelendirsin diye mi ?
tanrılar bize mi karşı sevgilim
yoksa bizim için mi uğraşıyorlar?

beni de bölsünler dörde,
her parçamla ayrı seveyim seni.
gözlerim kapanmasın hiç
seyretsin en kutsal mabed misali bedenini

ben korkarım çekinirim senden
bakire ormanlar bile yanında o kadar temiz değil sevgilim
benim en değerli cevherimsin
herkesten sakındığım mücevherimsin
tanrıya uzanan dualarımsın
sana ne doyulur ne dokunulur ne de senden utanılır.
benim karşısında ufaldığım,
çığlıklarımın ve yakarışlarımın sebebi,
belki bir gün iklimimle gelirim sana
ve seni değişmez şekilde severim