Mevsimler Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Kış olur ayazı başlar örtünür başlar
Ayaz ile beyazı başlar
Kaybolur kocaman taşlar,ayazı haşlar
Yetişir burdan berfinler çiğdemler
Gelir soframıza sıcacık Aşlar
Gün bitmeden Akşamı başlar
Her evin bacasında dumanlar yükselmekte
Ve tezek,kömür kokusu sisli ve puslu olur
Gözümüzü yeşertmese aramızdan gidenler
Belki de güllü Gülistan olur
Oynaşır çocuklar
Kardan adam yapanların elleri ayakları üşür
Aylarca kar kaplar güneş eritmez olur
Nefesiz kalır doğa hastalıklar başlar
Haydi git gayri demelerin telaşı başlar

Gelir Bahar her yer buhar
Belli ki gelmiş ilk bahar
Yerden biter envai çiçekler ortaya çıkar binbir türlü börtüler,böcekler
Çocukların çığlığı ile örtünecekler
Herkeste bir mutluluk hayvanlar birbirini kucaklayacaklar
Şenlenir her şey şenlenir Ocak’lar

Bahar olur gah yağmur çamur gah kızgın güneş
Çiftleşir tüm canlılar bulurlar kendilerine eş
Gider ayak her şeyi renge renk eder
Kokular salar el sallar gelir yaz

Yaz alır emaneti döner bakınır
Buram buram kokuyor toprak Ana
Gökyüzünde bulutlar karaya dönüştü
Üstümüzde nice kuşlar uçuştu
Ağırlaştı döker şimdi yağmuru
Beraberinde getirir zahmetli çamuru
Karma karışık olur herşey ayırt etmek
Zorlaşır
bedenen ruhen acıları yığar
Hasat mevsimini yaratır uğraş bin bir uğraş ve çeker gider tüm zahmetleri boynunda bırakarak

Bunca uğraşın ardından gelir
Son bahar
Gah zemheri gah ay doğuşlu geceleri
Sararmış bütün yapraklar
belli ki bitiyor ömürleri
Bahar’a nazaran kuytu köşelerde buluşturuyor sevenleri
Belli eder burdan herşey hazin ve hüzün yılları ve zahmetli yolları
Araya katmasak canımızdan gidenleri
Tüm kainatı hazırlar bir Ana okul gibi muhasebesini yapar ve gönderir seni kış’a...
Memoçilo