Mevsimler Şiiri - Hermes Trismegistus

Sevme beni sevgilim
Ben mevsimlerden de değişken bir insanım
Hazanda bulutlarla beraber ağlar
Baharda gülerim pervasızlığıma
Kışın ne kadar ıslansa da kalbim
Yazın kurur olduğunca;
Savrulurum esen meltemle
Ne en sert esen rüzgardan,
Ne de yakıcı güneşten korkmam
Bakışların yanında onlarda ne ki!

Sevme beni sevgilim
Korkmam ben ölmekten
Benim için;
Narin ellerinden farksız kara toprak
Ne de zor buğulu gözlerine bakmak
Kızma be sevgilim;
Elbet güler bir gün yüzüm
Herşey gibi bir sonu var güzün
Dalgaların sesindeki hüzün
Elbet yer değiştirir;
Çocuk nidalarıyla...

Sevme beni sevgilim
Bilmiyorum neden böyleyim
Sorgulama!
Terkeder belki de, beni bu nevrotikliğim
Ah şu mevsimler,
Sevme beni sevgilim...