MEVSİMLER
düşüne daldım
özgürlüğüne bıraktım gözlerimi
hınzırdı bahar
yeşilledi dört yanı
kokunu getirdi
ellerim ısındı
dünyam ışıdı
ılık ılık akarken
yüreciğime ateşin
bilmiyordum
sevdanın ilk mevsimini
salkım söğüdün altında
badeler üleşirken
yarın yoktu
belki hiç gelmeyecek gibiydi
oysa
yarın oldu
geceler yalnızlığına kavuşurken
genzimi yakan
nefesin nefesime
sesin sesime değmez oldu
hazan mı geliyordu ne
dokunduğum dallar
elimde kalıyordu
yoksa
yaşamın dört mevsimi yok muydu
yanlış mı öğretmişlerdi bize
ben de saf saf
resmetmeye kalkmıştım
geçer not alamadığım
tek dersim olduğunu unutarak
dört yerine
yedi mevsim çizerken
ömür denen
kocamış yıllara..24.03.10
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 15:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!