Sen yaz
Ben kışım
Senelik izininin ilk günü
Aşkın gülen yüzüsün sen
Ayın on dördüsün..
Ben ise..
Karanlık yüzüyüm
Ben fırtınanın ortasında
Buldugu ağaca sıkıca tutunmuş
Sirkten kaçmış bir kediyim.
Susuz kalan çatlamış toprak,
Sonbaharda ağactan düşemeyip
Kalan kurumak üzere olan son yapragım ben..
Oysa sen..
Rengi griye çalmış orman denizinin ortasında
Yemyeşil kalmış son güzel nağmesin..
Kayıt Tarihi : 6.6.2015 09:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!