Emeğini avuçlarının arasında saklar çocuk,
Geleceğini bugününe yavaş yavaş katık eder.
Sonra bir an elinden uçuverir uçurtması,
Misketleri karanlık bir çukura düşüverir.
O yine avucunu sıkı sıkı kapalı tutar,
Ağlamaklı gözlerle çevresine bakınır.
Bilir aslında giden renkli uçurtmalardır,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.