Aylık dergide yayınlandı
Mevsimin Hıncı
Döküyor yeşil yapraklarını
En muhtaç zamanımızda
Uzak hatıralarımızda bıraktığımız ağaçlar bir bir
Göremeyeceğiz ey yar artık o eski sevdaları
Son kere gel sığın mevsimin hıncında bana
Kınında kalsın kılıcımız -diyemem-
Kılıcımız kılıçların en gül olanı
Yetmiyor kanlarımız şafak için
Doğmuyor beklenen güneş
Gözlerimde gece koyulaşıyor ey yar
Gel sığın gecenin korkusunda bana
Gökler delinsin bir bulut kuş sevinci boşalsın üstümüze
Gel sığın baharın ışıklarında bana
Kayıt Tarihi : 28.6.2005 18:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamdi Oruç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/06/28/mevsimin-hinci.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!