Mevsimi Şiiri - Yunus Güngör

MEVSİMİ
Esmekte yine,tam da mevsimi.
Efil efil, benden yana,bulanım.
Boşverdim, dün,bügün her şeyi.
Gelmiyor,hiç bir şey yapasım.
Boşaltmışlar sanki içimi ,
farzet, içi boş bir çuvalım.

Keyifsiz, yerinde değil asabım.
Ölü toprağı var, sanki üzerimde.
Tatsız, renk vermez bile çayım.
Bak duruyor,dolu demlik öylece.
Bilirsin ,ben tiryaki adamım.
Ama Zor içtim, yarım bardağı bile.
Yok kesildi,hepten istahım.
getirsende yemem, bir kuzu çevirme.
Saymazsan bir iki zeytin, ağzıma attığım.
Duruyorum, iki gün önce yediğimle.

İsterim altımda, taştan bir döşek.
Var ,uyanmamacasına yatasım.
beynim ,hiç bir şey düşünmeyecek.
Beyaz ,yorumsuz olsun, tüm rüyalarım.
Kalsın akılda, ne geçmiş, ne de gelecek.
Farzet, hiç olmadım ve olmayacağım.
......yunus güngör ....