Mevsim Sonbahar Şiiri - Turgay Talayhan

Bu son şiirimdir cevaben, bilesin sana,
Hoşçakal demişsin son mektubunda
Gidiyorsun ya şimdi her şeyi bırakıp uzaklara
Git güzelim; nasılsa alışkın artık bu yürek yalnızlığa

Nede güzel hayallerimiz vardı dimi oysa
Adını birlikte koyduğumuz çocuklarımız olacaktı
Baba derken bana, anne deyip atılacaktı kucağına
Şimdilerde baba diyor da, bir abla olarak kaldın oğlumun yanında
Kader mi deniyor şimdi bunun adına,
Yoksa keder mi? Bunca çekilen acının kısaltılmışına.

‘’Mutluluk’’ tanenmişim oysaki…
Öyle ya; tane tane kastettin, nasılsa ömrüme
Santim santim azalttın da, söyle ne geçti eline
Ya sen bir türlü yakıştıramadın beni kendine;
Ya da bu sevda, Bir kaç beden büyük geldi bedenine…

Sen umursama yine de, git gidebildiğin kadardır yollar
Gittiğin yerde de açma, kalsın valizinde hatıralar,
Nasılsa alışkın vedalara, bu şehir bu sokaklar
Yırtılır takvim yaprakları, taki otuza kadar.
Aylardan yine Eylül ve mevsim bana hep Sonbahar…

Video:
https://www.youtube.com/watch?v=11DdWZA7_Ko