Mevsim Sonbahar Şiiri - Aliş Gülden

mevsim sonbahar
günlerden kanlı pazar
yurdumun doğusundan gelirken
kötü haberler azar azar
kor ateşler düştü bağrımıza
acının yalımı yaktı yüzümüzü
sahtekar batı bağladı gözümüzü
ateş barut kan yıkarken yüzümüzü
yurdumun apayrı dağlarında
apayrı bir ölüm kokar
nefesini tutmuş eşkıya
pusularda zulüm kokar
mavi değil gökyüzü
cizreden kirli bir duman
ğöğe doğru yükselir
kaçak tütüne sarılı siğara
karışır barut kokusuna
kaç zaman
kaç gün daha hasret kalır
analar yavrusuna
analar kavuşma ümidiyle
yanıp tutuşurken
diyarbakır sokaklarında
ve ağladık
gafil avlandık
kırım kerkük musulda
ben uyumaya alışkın değilim kuş tüyü yatakta
hürriyet varsa şafakta
sevdalım
diken üstünde tut
bıçak sırtında uyut
yurdumda kirli şavaşlar var
gayri beni unut
zifiri karanlık sevmez
alaca bir şafağı
beline dolarken şal kuşağı
sevdalım beni unut
unuturken umut dağıt
sevdalım
umudum
hasretim
daha beşiklerde yatarken bebekler
gözlerine yerleşmiş ölüm korkusu
ölümden korkarmı Türk ordusu
mehteri duyunca zalimlerin kaçar uykusu
sevdalım
yurdumun dağlarına bahar gelince kışın
al bayrağa sevdalı düşün
özgürlük ülkesinde güzün
dalğalandığında albayrak nazlı nazlı
o zaman
bu zaman
farketmez
unut beni
unuttuğun zaman

EKİM/2014