Mevsim Sonbahar… Şiiri - Nurten Ak Aygen

Serçe parmağım üşüyor sabahları
dikmek istiyorum gökyüzüne sürü uçan
kuşları
solan çiçeklerin, dökülen yaprakların
şair umudu

çivilemek istiyorum bir resme
bir tuâle çizmek istiyorum

orman yollarının sararmış kızıllığını
titreyen rüzğarın bakışlarını
ve ölümsüzlüğü

ah kuşlar
sizden geliyor her özgürlük tutsusu
yaşama sevinci
zeytindallarına çocukara

ve kırılıyor kelebek kanatlarında
gün
deyseydi sevenin sevdiğine
sevmenin yarısı keder
besteleyebilir miydi şarkını yudum yudum
tatmasaydı
ayrığın yalnızlığın acısını
bu kadar güzel dile getitrebilir miydi
çekebilir miydi?
fotorafını fotorafçı dağ ile denizin
kavuşmasının

imrendim
bu mevsimde doğan güneşi
tutabilir misin? ellerinle kaybolan günleri
ey sevgili
dokunablir misin?
zamanın ağlayan gözyaşlarını
sarabilir misin?
bir serçenin yarasını sıkı sıkı!
yaşayan umutların bandıyla!

her gün camlar kırılıyor yaşam penceresinden
demek ki; hayat devam ediyor… halâ!

mevsim sonbahar…
yine kaç şehit düştü!
gecede… vakitsiz… zûl!
ve çalıntı şehrin ayakları ve ışıkları
her sabah kayboluyor… sönen yıldızlar…

05/10/2016