Mevsim Sonbahar Şiiri - Atilla Durukan

mevsim sonbahar
zaman,akşamüstü,
tek,tük çiftler görünüyor,
dökülen yaprakların arasında
parkta, oturuyorlar.
yagmur sonrası hafif bir rüzgar
kuruyan yaprakları koparıyor
dallarından.
agaçların sessiz gözyaşlarına,
dökülen yaprakların feryatları,
karışıyor, inceden inceye.
şu bankta bir çift oturuyor,
hararetle konuşuyorlar,
yarın bayram ya.
başka bir bankta
yorgun bir çift var,
ben mi!
ayaklarım yaprakların içinde
hasretleri,özlemleri,ve tüm duyguları,
bogazlanmış,
sadece bakan gözlerle,
karışıyorum kalabalıga.
yaprak misali, çaeşı,pazar çok yogun,
kiminin elinde simit,kiminde de dürüm,
kimi mutlu, sevinçli,
kimi üzgün,kederli,
her şeyin çok ve çeşitli oldugu
vitrinlere bakıyorum,
duygularım acıtıyor yüregimi,
özlemlerim bendini aşıyor an be an.
ne o?
gözlerimden yaşlar mı akıyor,
hayır,hayır.
hava soguk ondandır,gözlerimin yaşarması,
ben aglamıyorum ki! ?
06.11.2011