Mevsim Sonbahar Şiiri - Osman Coşkun

yüreğine iklimler bağışladım
ilkbahar, yaz, sonbahar, kış
ya çiçekler açsın saçlarında
yahut beyazlar düşsün umurumda değil
güneş iklimleri şaşırırdı gülüşünle, hatırla
sararırdı iklimler yanağında.

güller kırmızılarını yitirdi
dikenler düştü payımıza
seni sevmiyorum demektir bu
beyaz saçların kefenimdir yıllar sonra

geçmiş düşüşlerin kaçışları arasında
yüreğimin dikenli yollarında
yüreğine iklimler bağışlamak isterdim
o yürek sende olsaydı…gülerdim…

yüzündeki tebessüm ormanlar yakardı
sen giderdin ardından Osmanlar bakardı
sana yüreğimden haziran sıcağıyla gelsem
ocağıma diktiğin incir ağacının gölgesinde sefa sürerdin

eylül beni çağırıyor sararmış tebessümlerin ardından
geçmiş zamanlar birikmiş zulamda unutulmuş
ilkbahar, yaz, sonbahar, kış
bu ihanetin terk etmez düşlerimi
şimdi özgürlüğün tadı damağımda
çok şükür

mevsim normallerinin üzerinde seviliyorsun
fakat güller yitirdi kırmızılarını
bir daha hiçbir aşk kırmızı gülle anlatılmayacak
üzülme
seni sevmiyorum demektir bu…

iklimlerini yitirmiş bodur bir ağacım şimdilerde
kuraklığın dudaklarımın çöllerinde hüküm sürmede
dudakların diyorum nisan yağmurları gibi
dua mı etmeliyim yağman için, bilmiyorum ki…