suskun bir ilahiyle
gölgeye çekilirken hayat
elleri nasırlı bir kadın
günleri tarar saçlarında
havada karanfil kokusu
suda gümüş yangını kalır
boğulur türküler
kıyıya vurur serzenişler
taş kesilir beden
yıkılır kumdan kaleler
mavi düşleri koynuna alıp
uykuya yattığında geceler
bin eksi bin eksiyle çarpılır
yine de bir artı çıkmaz sabaha
yürek son çentiğini atar
sararmış duvarlara
çoğalır hasret
deşilir yaralar
kanayan çocuk gülüşüyle
kapanır kapılar
boynuna hüznünü dolayarak
ortalıkta salınınca sonbahar
tadı kaçar sevdaların
çamura saplanır umutlar
artık ne güne kucak açar
ne çiçeğe durur toprak
kendine hiç acımadan
döker allı yeşilli yaprağını
yavaş yavaş kurur
yaşamak…
SON SÖZ KELEBEKLERİN
Syf:48
Kayıt Tarihi : 3.11.2006 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tablo gibi bir şiirdi...
kaçıncı okuyoşum bu şiiri bilmiyorum ama bu bahar günü içimi acıttı gene
artık ne güne kucak açar
ne çiçeğe durur toprak
kendine hiç acımadan
döker allı yeşilli yaprağını,
yavaş yavaş kurur;
yaşamak…
yaşarız be cann bahar nelere gebedir]:))) yaşamın hep ilkbahar olsun:))
sonbahar denince kıyıda kenarda kalan...dünden bu güne her aşk düşer orta yere...ve hüzün alabaildiğine palazlanır bu mevsimde...
sade aşkmı...
her damlası yaşamın bu mevsimin kurnasında suya düşer ve suyun üstünde kalır....bulanık değil berrak...
saygıyla...
kıyıya vurur serzenişler
taş kesilir beden
yıkılır kumdan kaleler
yüreğinize sağlık..'''
TÜM YORUMLAR (33)