Mevsim Sessizliği Şiiri - Vedat Koparan

Kıyılar öyle sakin kupkuru bir güz söylencesinde
Bu mevsimde kıyılar, sesiz sokaklar, çıplak dallar gibi
Yalınayak gezdiğin o günler kalmıştır geride
Yavaştan iç deniz çekmeye başlar kendini
Anılar buharından arayışın izi düşer gözlerine.

Sessizliğin sesidir ortalığı çınlatan
Dinlemek, duymak istenir ”sesinde şarkısı aşkın” güncesi
Fırtınada kara bulutlardır toplanan
Serçeler eşlik eder, gelir sığırcık kanatlarında kar üşümesi
Kekremsi vişneçürüğüdür genzine dolanan
Kalmamıştır artık eski zamanların tadı

An gelir bir öğlen rehavetinde
uyumak istersin kahve şekerlemesiyle
Gözlerin aranır, sözlerin aranır, sımsıcak ellerin aranır
Uzanılan hep bir hayal ötesi boşluktur
Eğreltiotu gibi devrilir kalırsın kıyılar boyuna.

Hüzün anlarıdır sana gelmelerim
Mevsim sessizliğini verdin akşam gönencinde
Oysa gök mavisinden sevinçleri toplamak isterdim
Yıldız kovalayan gözlerinde
ölümüne bir intihar çiçeğidir bittiğim

Vedat Koparan 10.03.2006