Mevsim Sen Şiiri - Tezcan Bilgiç

Yine sensizlik doldu bak kadehime,
Özlem tütün yine dilimde,
Sensizliğin baş harfi dumanı...
Yokluğun bir hasret denizi,
Martılar sesine bağırır.
Mevsim sonbahar...

Kokusu değişti mevsimin;
Yağmur kokuyor, toprak kokuyor,
Sen kokuyorsun, sensizlik kokuyor...
Ağaçlar daha bir hüzünlü,
Ve gökyüzü dünden daha karanlık bugün,
Adın hece hece her yerde,
Sen geziyorsun ağızdan ağıza...
Acı sen, mutluluk sen, hüzün sen...
Deniz dalga dalga gözlerin...
Mevsim sonbahar...

Şimdi iki farklı treniz senle ben,
Sen ülkenin en güneyi,
Ben kuzeyi sırılsıklam...
Sen güzelliğin şekil bulmuş hali,
Ben olamamışım tek bir harfi...
Güz güllerinin kıskançlığı gözlerin...
Gözlerin dünyanın derinliği,
Hayallerimden bir durak öncesi,
Çalmayan kapımın tek melodisi,
Son nefesim...
Hasretimin ilk günü
Ve hayatımın sen ertesi...
Mevsim sonbahar,
Mevsim yine sen...