Sessizce hüznü örter, gün kavuşurken
Anıları öper en rakik köşelerinden.
Yarınları bekler en derin duygularda,
Saklar dillenmeyen sırlarını geçen günlerin,
Kuruyan göz pınarlarını siler, üşüyen kaldırımlarda.
Rüyalar yaşamın gizemlerini taşırken
Nazenin çiçeklerini derlediğim bayırlar,
Kumsalda ayak izlerini yakamozlar okşarken
Dünden, buruk ümitlerle, bir ben kaldım
Bir de, mevsim kokulu hatıralar.
Kayıt Tarihi : 19.7.2019 15:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sümru Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/07/19/mevsim-kokulu-hatiralar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!