. Mevsim Kış Şiiri - Turgut Uzdu

Mevsim kış
Kar soğuk
Hasret gözü yaşlı
Ses boğuk
Bekleyiş utangaç

Gözlerimi avuçlarımla ısıttığım günler
Islaklıklarından yoruldum
Dudaklarımda hüzün kelepçeleri
Yokluğa mahkûm ruhum
Anladım
Bütün gün gönül yalnızlığındayım
Yaptığım köhne sarayda otururum

Islığım “Büyüttüm besledim”, diye haykırıyor
Sevdayı büyütüp sevdayı beklemek zormuş
Karşılıksız avuçlara yazılmış dilekler
Hüküm
Bekleyecekler, en fazla belki diyecekler
Yolların sonuna dikilecek sevgili
Yasak levhaları aşılacak birer birer
Belki gülümseyecek bir gün vuslat
Belki bir gece
Gün doğumunu hicran kahkahaları kaplayacak sessiz
Dudaklar sadece dudak olacak
Gülümsemesiz

İşte böyle bir mevsim sonbahar
Terazilerde dün tartılır hep
Bahar beklenir nedense kızıl renkler arasında
Gündoğumları gözlerde durur
Mazi her yeni güne taşınandır
Yarınlar unutulur
Bilirim
Yine gönül yalnızlığım beni bulur

Dedim ya
Mevsim kış
Kar soğuk
Hasret gözü yaşlı
Ses boğuk
Bekleyiş utangaç