Mevsim İlkbahar Şiiri - Mustafa Karaahme ...

Geçen yıl bu zamanlar
Mevsimlerden yine ilkbahardı
Papatyalar, gelincikler açmıştı!
Çiçek tarlalarında,
Çocuklar gibi koşmuştuk...
Bir oraya, bir buraya
Vakit ne çabuk da geçmişti
Hava kararmaya yüz tutmuşken
Seninle güneşin batışını seyredip
Sözleşmiştik…
Her yıl ilkbaharda, aynı gün aynı yerde
Buluşacaktık…
Sen bana güneşi getirecektin…

Dağda, kırda, bayırda unutulmuş
Kır çiçeklerine kucak açıp
Böceklerle, kuşlarla içli dışlı olacaktık
Paylaşacaktık mutluluğumuzu onlarla
Sararıp solmayacaktık mevsimi gelince…

Uzak durup kem gözlerden,
Sevdamızı sakınacaktık kinayeli sözlerden
Göz açıp kapayıncaya kadar
Mutlu yaşayıp,
Geride bırakacaktık kötülüklere dair
Yaşanmış ne varsa…
Kucak açacaktık yarınlarda yaşanacak mutluluklara
Kır çiçeği olmayacaktık unutulan
Sevgisizlikten sararıp solan

Kuşlar, böcekler uçuşur çiçekten çiçeğe
Rüzgar uğuldar hüzünlü şarkılar söyler
Ağaçlar tomurcuk açmış
Sana yeni şiirler yazarım beklerken
Gönlüme taht kurdun ey nazlı yar
Beklemekten sararıp solsam da
Unutulmazsın, yüreğimde oldun har…

…Ve
Mevsim yine ilkbahar…
Ben geldim, bekliyorum!
Çiçekler açmış, mis gibi kokuyor kırlar
Derin bir nefes alıp içime çektim
Yüreğimde de açtı bahar
Ama sen hala yoksun
Ne bileyim? Belki güneş topluyorsun..
Bana söz vermiştin
Söyle! Gelecek misin?