Mevsim-i Hazan Şiiri - Erhan Erbil

Eylül bir deyince aklıma sonbahar gelir
Mevsim-i hazanın başlangıcıdır bu yüzden önemlidir
İnsan dert küpü olur adeta bu zamanda çıldırır delirir
Kırılganlığı artar, alınganlaşır düşünceler birbiri ardınca gider gelir

Şehir sonbahar kokar matem soluklar sokaklar
Cılız, zayıf, cansız bir hal alır tabiat solgunlaşır ağaçlar
Kaldırımlar sarıya keser, yerde gazel olur bir bir yapraklar
Eylülle başlayan hüzün nağmeleri her yanı hummalıca sararlar

Güz mevsimidir bu mevsim, gözler gittikçe mahmurlaşır nefesler kesilir
Her köşe başında üfül üfül yalnızlık rüzgarları eser, duygular dirilir
Yüzler donuktur, kaşlar çatık hep gözler nemlidir
Dökülen yapraklarda aranır hesaplar, ömür birden kıymetlenir

Eylül, sarı yapraklar, sonbahar, elem, hüzün, zaman
Hepsi acaip bir kompozisyon insanı duygulandıran, gamlandıran
Gece gündüz içimde bir acı var çünkü mevsim-i hazan
Bir avuç sarı yaparak var ellerimde şimdi geride kalan

Eylül bir deyince aklıma sonbahar gelir
Mevsim-i hazanın başlangıcıdır bu yüzden önemlidir
İnsan dert küpü olur adeta bu zamanda çıldırır delirir
Kırılganlığı artar, alınganlaşır düşünceler birbiri ardınca gider gelir