Mevsim hazandır.
Kanatlarına takıp umudu
Göç etmekte gökteki kuşlar.
Sevdiğini kara bulutlar almış,
Çatlamış dudakları,
Çatlamış topraklar.
Mevsim hazandır.
Kusar öfkesini yüzümüze
Estikçe rüzgarlar.
Garip kalmış karınca,
Arar durur, nafile...
Kapatmış yuvasını
Sararan yapraklar.
Mevsim hazandır.
Tıklım tıklım sahiller boşalmış.
Deniz vurdukça kumsala
Dağlar ağlaşır dalga sesinde.
Dün peşinden koştuğun kelebek
Bak,
Bugün son nefesinde.
Mevsim hazandır.
Gözlerinden feri kaçmış güneşin,
Etrafını kuşatmakta kara bulutlar.
Uğraşma! Mani olunmuyor,
Bir şekilde çöküyor karanlıklar.
Mevsim hazandır.
Ağla gözbebeğim ağla sen.
Çünkü,
Bu mevsimde yaşanır
En acı pişmanlıklar.
Ağla sen!
Belki de bu olacak yaşadığın
En son bahar.
Kayıt Tarihi : 8.4.2009 16:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Şiirin saglam karekterli
oldukca hoş anlatımlı
melek kadar saf ve tamiz
dugularla yazılı kutlarım
salim erben
TÜM YORUMLAR (1)