Mevsim Hazan, Yüreğim Hüzün

Düşlerimde dinlediğim ninnilerimin makamındasın alıp götürmediğim. Yüreğimin sunak taşına damlayan gözyaşımda seni yıkıyorum. Yüreğim acıyor yazılmamış sözcüklerin ağıtlarına duruyorum. Kadere isyanım almış başını gidiyor ve ben isyankâr ruhumun günahları ile ellerine uzanıyorum.

Vurulduğum topraklarda sesin yankılanır, anılar düşer toprağa. Nadasa kalan ömrümün arta kalanlarından olursun. Başka sevgileri barındırmayan yüreğimde zaman hep kendi şarkılarını söyler. Bir şarkı sözü, bir film karesi beni sana getirirken ben parçalanmış yüreğimin parçalarını topluyor olurum.

Gülün yapraklarında ki nefesin ısıtsa da tenimi ben senin sıcaklığını özlüyorum. Bir sigara yakıyorum, dumanında senin yüzün, elimi dokunmak için uzattığım da yakamozlar arasında kayboluyorsun. Zifiri gecenin koynunda sarılmış beklerken katran karası boşluk beni içine alıyor. Boğulan sesim içimde yükseldikçe içimde patlayan volkanın közlerinde yanıyorum.

Sarhoş sularda salınan sandalın ardı sıra sürükleniyorum. Kapatıyorum gözlerimi al beni diyorum denize, al ki hayatımın geri kalanını onsuz geçirmektense senin kollarında öleyim. Güne veda eden kızıl ışıklar altında, kızgın gözyaşlarımın sağanağında bizden başka her şeyi unutuyorum.

Hazin bir yağmur düşüyor suda ki gölgelere, damlalar büyüyor hüznün dalgalarında bedenim kavruluyor son vedaları yaşarken ben, dalgalar ölümüme imza atıyor. Sesimin çıktığınca sesleniyorum içimde sakladığım bütün hayallerimin üstünü örtüp gurbetime sesleniyorum. Çalan şarkılar kifayetsiz, okunan şiirler bile teselli etmiyor. Kapattım bütün ışıklarımı karanlığın nefesinde soluklanıyorum. Kaybettiğim yılların ardında kalan sensizliğimi özlüyorum.

Yalnız gecelerime arkadaşlık eden özlemin bile avutmuyor artık beni. Bitimsiz yürek ağrılarımla çelişkiler yumağına dolanıyorum. Çıkmaz sokaklardaki adreslerde seni ararken ben yalnızlığın konağına misafir oluyorum. Hüznün kızgın ışıklarında düşen gözyaşım buharlaşıp havaya karışırken ben umutsuzluğun, terk edilmişliğin meydanlarında savaşa çığlıklarına karışıyor çığlıklarım. Sevgi adına ödediğim bedellerin hesabını unuttum. Sen gittiğinden beri hayat bütün acımasızlığını altın kâsede sunsa da katlandığım sevdanın çilesi, birde sol yanımın acısı beni yoksunluğunun mezarına sürüklüyor.

Mevsim hazan, yüreğim hüzün, deniz köpük köpük sahile vururken martıların çığlık çığlığa seslerinde seninle konuşuyorum. Yüreğim gözlerin ve sen. Eylül misali dökülüyorsun avuçlarıma ve ben senin kokunla nefesleniyorum. Kalmakla gitmek arasındaki köprüde ağır aksak adımlarımı sayıyorum. Ardıma bakarak yürümelerim senin ayak seslerini duyma umudandır. Umutla yaşamak acılarımı onarsa da ben geleceğin günün çetelesini tutuyorum. Bütün yokuşlar sana iniyor ve bütün zorluklarda sen varsın.

İçimdeki vuslatıma dönüyorum sen kokan yürek sokaklarımda duvarlara kazınan senin şiirlerini okumak bana iyi geliyor canımı acıtsa da seni okumak. Kaybolmuş kelimelerden yeni sözcükler türetsem de bir vedanın arkasında kalıyorsun. Yalnızlık fotoğraflarının içinde teselli şarkılarının namelerinde usumda kalan tek düşüncem, uyanık düşlerimde ki kâbuslarım oluyorsun seherde karşıladığım sensizliğimde.

Yalnızlığımla döktüğüm gözyaşlarımın muhabbetinde kalıyorsun. Yaşama sürene endekslediğim yaşantımın dar vakitlerinde seninle olmanın olumsuzluğundayım şimdi. Bir nefes kadar uzağıma düşse de ayrılıklar gurbetin içinde karanlıklara yaşamaya alışıyorum. Boşa yaşanmış hayatın bakiyesini ödüyorum. Yüreğim en güzel köşesine keder misafir, duygularım yüreğimin nemli duvarları arasına hapsedilmiş harflerle volta alırken her sözcük kıymık gibi canımı yakıyor.

Vuslatı umduğum duygular acı verse de her adım umut, her adım özlemi doğuruyor. Boşluğun, karanlığın, hiçliğin ortasında tutunacak el arıyorum. Hayalhanemde ki varlığın beni üzse de senle olan anlardaki huzuru kokluyorum.

Bilir misin ki sevgili en sıkı sarılmalar ayrılıklarda yaşanır. Ben sana her sarılışımda tekrardan gelmen dileği ile sarılmıştım. Kollarımı her boynuna dolayışım da seni biraz daha içime hapsetmiştim. Ben hangi bedenin misafiriydim. Kendi bedenimde konuk, senin yüreğinde ki bendim.

Hüzün durdu göz bebeklerime, soğuk baharların yağmurlarına gebe kirpiklerim. Kızıla çalan mevsimin sarı yapraklarıdır yanağımı acıtan. Korku ile sarındığım umutlarım sarsa da beni ben yine bu Eylül sonunda sensiz üşüyorum.

Fatma AVCI