Mevsim Hazan Şiiri - Şeyma Nur Ortakaya

Saçlarına kar,
Gözlerine yağmur yağmış yâr.
Ruhunun mevsimini hangi kul bozdu bu kadar?
Oysaki hep bahar vardı yüzünde.
Gonca güller açardı gül çehrende.
Hiç hazan vurmamıştı yüreğine.
Ellerin kuraklığı hiç tatmamıştı.
Şimdi mecalsiz dizlerin.
Lambadaki alev gibi titriyor bedenin.
O genç hayallerinden, eser de kalmamış
Gönlün yorgun, yüreğin kırgın...
Tükenmişsin...
Deli dolu günlerini geride bırakıp
Bir hayli olgunlaşmışsın.
Sen, sen olmaktan çıkmış,
Bambaşka bir insan olmuşsun.
Hayatının romanında
Yıllarının sayfası,
İstemediğin kadar artmış.
Okuyanın az,
Anlayanın ise ondan daha az olmuş.
Kitabının son sayfası
En büyük hayalin haline gelmiş.
Yıllar, tüm sevinçlere ve hüzünlere rağmen,
Hızlıca geçivermiş...
Yüzündeki acı tebessümün,
En büyük sermayen,
Koskoca ömrün ise,
Büyük bir ziyan olmuş.