Mevsim gibi Şiiri - Şeyhmus İdrisoğlu

İnsan da Mevsimler Gibidir

İnsan mevsimler gibidir.
İlkbahar gelir; içi içine sığmaz.
Coşkun bir ırmak gibi taşar yürek,
Deli danalar gibi koşar umutların ardından.
Toprak kokusu vurunca yüzüne,
İçinde yıllardır susan bir ses yükselir:
“Kalk! Yürü! Vazgeçme!”
Her tomurcuk, direnişin yeniden doğuşudur;
Her yeşeren dal insana fısıldar:
“Kırılırsan da büyürsün.”

Yaz gelince başka yanar insanın içi.
Sıcak değil; zulmün gölgesi kavurur onu.
Adaletsizliğin harareti yakar tenini.
Kalbinin orta yerinde bir isyan ateşi tutuşur,
Volkan gibi kabarır öfke.
Hiçbir set tutamaz bu yükselişi;
Çünkü özgürlük söz konusu olunca
En sessiz insan bile dağları titreten bir sese dönüşür.
Güneş alnına vurdukça daha da bilenir,
Terinin tuzunda bir halkın hikâyesi damıtılır.
Ve bilir ki:
Bir yaz günü, tek bir yürek
Bir çağın kaderini değiştirebilir.

Sonbahar gelir; renkler dökülür, duygular derinleşir.
İnsan yaprağın rengini alır;
Hüzün sarısı çöker omuzlarına.
Melankoli yoklar yüreğini;
Bir yanıyla aşka meyleder,
Bir yanıyla geçmişin izlerini yoklar.
Rüzgârın önüne düşen sarı bir yaprak gibi
Savrulsa da içten içe güç toplar.
Sonbahar, sanıldığı gibi çöküş değil;
Kök salmanın mevsimidir.
Ve insan, çınar gibi durur:
Dökülür ama devrilmez,
Kırılır ama boyun eğmez.

Kış gelir; karanlık, keskin, sert.
Soğuk değil; yalnızlık üşütür insanı.
Kabuğuna çekilir, derin sessizliğin içinde
Bir mum gibi titrer yüreği.
Ama usul usul yanan bir ateş vardır içinde:
Ne kar fırtınası söndürebilir onu
Ne de taş kesmiş zaman.
Bekler…
Bir filizin toprağı yarmasını,
Bir kıvılcımın karanlığı delmesini bekler.
Çünkü bilir ki;
Kış, devrimlerin gizli anasıdır;
En büyük baharlar, en derin soğuklardan doğar.

Ve işte insan…
Bahar olur coşar,
Yaz olur yanar,
Sonbahar olur dökülür,
Kış olur susar.
Ama hiçbir mevsim
İçindeki o inatçı özgürlük ateşini söndüremez.

Çünkü insan;
Küllerinden doğmayı bilen bir isyandır.
Zamanın dar boğazına sıkışmış bir çığlık,
Ve her şeye rağmen yürümeye devam eden
O büyük kalbin sahibidir.

Sonunda bilirsin:
İnsan mevsimler gibidir;
Ama devrim, insanın içindeki hiç bitmeyen mevsimdir.