Mevsim Bahar Yani Yine Sendi Sendi

Bulunduğun şehri gezdim
Ayaklarının bastığı yerlere basarım belki diye
Alışveriş merkezlerini, mağazaları, marketleri
Sonra da bir kafeye oturup kahve içtim
Dudak izlerini aradım fincanda
Milyonlarca ayak izlerinde aradığım gibi
Deliceydi biliyorum
Ama gel gör ki aşk akıllı işi değildi ki
Kalbimle beraber çaldığın aklımı geri de vermedin
Gezindim deli divane
Kar yağmıştı ve buz gibi ayaz vardı
Şehirde mevsim bahara dönmek üzereydi
Ama yanan yüreğime inat kar vardı bulunduğun şehirde…

Gezindiğim her yerde tanıdık bir yüz aradım
Kimseye sormadım, soramadım
Kimse bilmesin istiyordum sırrımı
Aynı seni sevdiğimi senin bilmediğin gibi
Şehirde mevsim bahar, yani yine sendi…

Geldiğimden haberin var mıydı bilmiyorum
Anlamsız bir sessizlik içerisindeydin
Yanan, feryat eden yüreğime inat
Lal olan dilim gibi
Deli divane gezdim şehrin her semtini
Hemi de çarşı Pazar
Şehirde mevsim bahar, yani yine sendi...

Alışveriş yaptım kendimden bihaber
İşportacılarla sohbet ettim
Bir Can Yücel kitabı satın aldım
Yüreğime tercüman olacak bir şiir aradım
Anladım ki acım tarifsizdi
Can Yücelin mısraları bile kifayetsizdi
Sonra kordon boyu yürüdüm
Sonra semtinde gezindim
Anlattığın acılarını paylaşmak istercesine dolandım durdum
Yürüdüm yürüdüm yürüdüm
Şehirde mevsim bahardı, yani yine sendi...

Şehirdeki son günümde yüksek bir yere çıkıp
Dürbünle şehri seyrettim
Güneş ufuktaydı ve kızılcaydı
Beton yığını binaları gemileri denizi martıları ve insanları seyrettim
Biliyorum her şey anlamsızdı
Gelirken getirdiğim sevgi dolu kalbimi orada bırakıp ayrılacaktım
Şehirde yanan yüreğime inat kar vardı
Ve hava buz gibi ayazdı
Şehirde mevsim bahar yani yine sendi...

Mevsim bahardı çünkü sen vardın o şehirde
Sen büyütüyordun şehri gözümde
Seninle bir anlam kazanıyordu şehir
Ve yine seninle bütünleşiyordu
İşte o an her şeye rağmen bir yabancı olduğumu hissettim
Yerim yurdum orasıydı ama sen imkânsız
Kalamazdım, ayrılmalıydım ve dönmeye karar verdim
Sonra bir çiçekçiden bir sarı lale bir beyaz birde kırmızı gül aldım
Yapraklarını kopardım
Yürüdüğüm şehrinin kaldırımlarına yaprak yaprak bıraktım
Şehirde kar vardı ve buz gibi ayazdı
Şehirde mevsim bahar yani yine sendi...

Sonra anlamsızlığını anladım bütün bu yaptıklarımın
Sen bir imkânsızdın ve ben bir imkânsıza kapılmıştım
Kimsenin ne suçu ne günahı vardı
Suç aşık olmaya aşık olan kalbimdeydi
Laf söz dinletemediğim kalbimde
Zaten hayata geç kalmış bir ömrü
Sensiz tamamlamak zorunda lığımı hissettim
Yüreğime inat sustum
Yürüdüm yürüdüm yürüdüm
Şehirde kar vardı ve buz gibi ayazdı
Şehirde mevsim bahar yani yine sendi...

©