Mevsim Ayrılık Vakti; Ezelden Hasret Gönlüm

Baharlar geldi yine; bak ben yine yalnızım.
Sen gittiğinden beri geçmedi yürek sızım.
Yazılmış ya bir kere, silinmez artık yazım.
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Olmadı senden sonra seviyorum dediğim.
Göz yaşlarımdı suyum, hasretindi yediğim
Dönmeyeceksin bilirim, söyle ben ne edeyim?
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Yalnızdım, doğduğumda kimse yoktu yanımda
Sonra sen çıkıp geldin; kan oldun damarımda.
Herkes sevdiğiyle de; bir sen yoksun yanımda
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Günlerin anlamı yok, saatler sensiz geçer
Kim bilir neredesin; aklından kimler geçer
Yapayalnızım şimdi; yüreğim kaldı naçar
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Gideli epey oldu sevemedim kimseyi.
Gönül sızılarımla sabah ettim geceyi
Gülmüyor artık yüzüm bulamadım neşeyi
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Bak sana yazılıyor yine tüm şiirlerim
Kaç kez dünyaya gelsem yinede hep “sen” derim
Dön gel desem geriye bitsin diye kederim.
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Başka bir şehirdeyim gözlerim seni görmez.
Seni ne kadar sevdim bunu kimseler bilmez.
Dedim ya sen yokken yar! bu yürek asla gülmez.
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Bu şiir senelerce yazılmayı bekledi.
Kederim kaderime yeni dertler ekledi
Dediler ki çare yok; inan artık evlendi;
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Sayısı yok inan ki özlemle geçen günün
Harap oldu dünlerim ümit vermez bugünüm
Derler ki gelin olmuş yapılıyor düğünün;
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

O kadar çok isterdim ki seni gelin görmeyi
Meleklerin kıskandığı güzeli seyretmeyi
Bak yine ağlıyorum. Gel teselli et beni;
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Kimse kalmaz yanımda bilirim bir gün gelir
Gözlerim görmez olur belim boynum bükülür
Sanma ölüm anında sensiz azap çekilir;
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama.

Osman söyler yari duymaz bunları.
Kalpte artar eksilmez; çektiği tüm gamları
Artık güller anlatır ona tüm olanları;
Şimdi sana hasretim; dön gel diyemem ama...