Mevsim Aşk Eylülüdür Şiiri - Murat Mil

Her soluk alışta bulaşır sevdan,
Karşılıksız bekler kasım patı soğukta.
Ölmeyecek kadar yaralı Boğazım düğüm düğüm
Kederli söylerim her gece aynı türküyü.
Yerçekimi yok olmuştur.
Her mısra bir kurşun,
Her kurşun sabahleyin beşte
biraz daha yaralar virane gönlümü.
Uçurumdur aşk,
Meçhul bir karakedi geçer durur önümden.
Sardunyaya yakılan ağıt ömür törpüsü
Üstüme varma ne olur
Bu rıhtımda son gemi kalktı…

Mevsim aşk eylülüdür,
Tuhaf tomurcuklar açar zamansız,
Pencerede pinekleyen yağmur üstüme dolanır.
İki gözü iki çeşme sevdalarda,
Kadınlar ülkeler gibidir.
Her bakış bir hasret ,
Her ayrılık gurbet.
Esirliğim, çaresizliğim bundandır.
Yaprak yaprak dökülürken hazan rüzgarında,
Tükendiğim yerde çoğalmak marifeti zemheriye kadardır…

Bizim sokak daraldı artık,
İki araba yan yana geçmiyor.
Hiç yolunuz mezarlığa çıktımı?
Kendi mezarında yalnız tüm ölüler!..
Ozanlarda ölüler gibidir…
Uykusuz sokakların perişan kalplerindeki,
Açmak bilmeyen gizli sevdaları
Ya da bir boşluk kadar görünmez,
Yitik, ufak gözleri çapaklı anıları
Mavi randevuyu bekler edebiyat matinelerinde.
Eşkiyalar sessiz!.. eşyalar sessiz!..
Soyut bir adadır bu!…
Ruhlar öldürülürken,
Beyaz ipek kağıda,yokoluşun sonelerini yazmak…

Dokunma artık direnen kalbime.
Hesapsız duyguların mahkumuyum ben.
Çözülmüş bir sırrın ustası,
Kurumuş göl kenarında salkım söğüt,
Yanlış yazılmış bir diyalog,
Göçebe bir kuşun son kanat çırpışı,
Artık dörtnala giden sevdalarım yok!
Güneşli güzel düşlerim ,
İsteklerimin ormanı yanmış kül olmuş.
İçiNde sen!..
İçiMde sen!..
İçeyim desem kavurur dudaklarımı…