Mevsim Şiiri - Muhammed Yilmaz 2

@senben17

Mevsim

Yine soğuk bir kış sabahı.
Geceden kar yağmış her yer
beyazlara bürünmüşdü.
Penceremden izliyordum karın
getirmiş olduğu güzelligi.
Bir yandan çocukların kar sevinçi,
diger yandan kar topu atmaları.
Ufacık elleriyle kardan
adam yapma istekleri
çocukluğumu hatırlatıyordu.

@senben17

Kısa da olsa yalnızlığımı unutup
bir tebessüm atmama vesile oluyordu.
Uzun sürmezdi tebessümüm.
Gerçekler yakalardı beni,
yalnızlığım gelirdi aklıma.
Üstüne dört duvar içinde
mevsimin soğukluğu mu ?
Yalnız kalmanın korkusu mu ?
Kalbimin sevgiye hasret kalması mı ?
Yoksa sıcak nefesimin soğuk odamın
havasına birleşmesi mi ?

@senben17

Soğuktan donmuş bedenimi ısıtmak.
Karanlıktan korkan gözlerimi
aydınlatmak.
Yalnızlıktan çırpınan kalbimi
hayatta tutmak.
Bir benim mi bahtım
karaymış diye düşünüyordum.
Hayat yüzüme hiç gülmedi,
gülmekten ziyade
bir tebessüm bile atmadı.
İnsani insan yapan karşılıklı
sevgi, saygı değil mi ?
Birine bağlanmak ?
Yalnızlığa sırt dönmek ?
Uzatılan ele sımsıkı tutunmak değil mi ?

@senben17

Aradan bir mevsim daha geçti.
İlkbaharın gelmesi ile
ağaçların yaprakları filizlendi.
Çiçekler tohum açtı.
Kısacası hayat yeniden başladı.
Sence bu mevsimde yeni bir
hayata adım atabilirmiyim ?
Sence bir dahaki
mevsimde kalbimi sevindire bilirmiyim ?

Siir yazar @senben17