Kış Cellât
Cellât oyuklardaki o yontulmuş keskin çizgi
Çıplak ayakları sadırına buladı, karabasan tükürükleri
Önce denize bandılar çavdar daneciklerini, toprağa
Kemirdiğinde dişe gelmeyen nesneydi
Bahar Yudum
Yudumladığı kuşburnu demliğinde tel tel diken
Süzgeç taşımı dimağında bir kırbaç yanığı
O merhem yumuşağa gerçi yaban otları çiğnetmeli
Çenesindeki asitlik günden güne etini nasıl da benzetti
Güz Cimri
Cimriye yaraşır muşambada bir de salyangoz sıvısı
Tez bitmez karışık tenini örtecek tüyü huysuzun
Uflayacak kavalları davulları zurnaları öttüren var yaz sokaklarında
Örümcek ağına saklanan hazine daha ne kadar durabilirdi ki yerinde
Yaz Kahır
Kahrın döşeğinde de elbet soruşturulur kepenkler
Bit ısırıklarını taşıyan yelin satıcılığında
Kabakulak şişkinliklerinde dağ dağ umutlarla sabahladık
Ancak, kol yordamıyla dahi aşkı soramadık
Tek
Tek cümle edemedik
Bayram çocuklarını severken bile uzaktan gözlerimizle
16 Temmuz Cumartesi
Halime Erva KILIÇ
Kayıt Tarihi : 22.7.2011 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!