MEVLüT İHSANİ (Aşık Gürkani şiirine deva ...

Mevlüt ihsani
Kırlarda gezerken kuzu peşinde
Sen gönlümde vardın Mevlüt ihsani
Çamların altında pınar başında
Elini yıkardın Mevlüt ihsani

Sazı bırakmadın soğukta kışta
Bir elin meslekte bir elin işte
Yıllarca yaşadın Sarıkamışta
Sen ilçeme kâr'dın Mevlüt ihsani

Mutlaka üzüldü haberi duyan
Çünkü kişiliğin taktire şayan
Sayısı çok benim gibi okuyan
Güzel eser verdin Mevlüt ihsani

Haberi duyunca sarardı gülüm
Kelam da zorlandı ağzımda dilim
Güzel bir yaşantı güzel bir ölüm
Sen murada erdin Mevlüt ihsani

Gürkani der dünya fanidir fani
Kara toprak yuttu nice insanı
Sözünü ettiğin beyaz kefeni
Kendine de sardın Mevlüt ihsani

Âşık gürkani

MEVLÜT İHSANİ
Tek başına birtek kişi değildin
Koca bir diyârdın Mevlüt ihsani
İnsan aleminde sevdin, sevildin
Gönüllerde vardın Mevlüt ihsani

Edebi süzgeçten dünyayı süzdün
Eşini, dostunu bizleri üzdün
Haklıya yerindin, haksıza kızdın
Sen hâkiki yâr dın Mevlüt ihsani

Aşıkların çoğu hoş lisandılar
Bazıları cüssesine kandılar
Senin gözlerini âma sandılar
Her zerreyi gördün Mevlüt ihsani

Hislerle bar verdin gönül bağından
Başın yüce idi ağrı dağından
İnsanlıkta ağır geldin çoğundan
Aşıklıkta zor dun Mevlüt ihsani

Binali der bin bir rahmet başına
Nasihat sözlerin gitti hoşuma
Alan aldı, almayana boşuna,
Nefesini yordun Mevlüt ihsani...........Binali KILIÇ