Mevlüt hocam. Şiiri - Fehmi Tazegül

Günlerce kapalı kalmıştı evde.
Fakirlere yoksula olmuştu can.
Mücadele etti şehirlerde köyde.
Dürüst şerefliydi Mevlüt hocam.

İnsanlar üzüldü ölmüş deyince.
Söyledi gerçekleri yıllar boyunca
Elindeki gazeteyle gitti sonsuza.
Dürüst şerefliydi Mevlüt hocam.

İçimi yakıyordu senin acı gülüşün.
Anlamadık biz senin ne idi düşün.
Sormadık varmıydı ekmeğin aşın.
Dürüst şerefliydi Mevlüt hocam.

Fehmi.
Mezara gelip hür kuşların öttüler.
Rüzgar ağladı taşların yasını tuttu.
Devrimin gelseydi olurdun mutllu.
Dürüst şerefliydi Mevlüt hocam.