Mevlüd-ü musibet Şiiri - İnönü Kolukırık

MEVLÜD_Ü MÜSİBET
Bir anadan dogmak yetermi,
Kardeş demek için bin şahit gerek.
Dersiniz ki ta o kadar beter mi?
Para hırsıyla azdı giderek
Eveliyatıyle yoksuldu
Görseniz nasıl naçardı,
Yedi köyden yetmiş köye,
Türlü bela saçardı.
Ana ata demez
Hep söver sıçardı.
İnsan degil sanki Adam,
Çıngıraklı bir engerek.
Eşyalar eski diye,
Ne varsa yıgdı ve yaktı,
Öyle bilinçliydi ki,
Ne deli,ne de salaktı.
Silah çekti Dogan Beye,
Alem serine baktı,
Utanmak için elbette,
Edep gerek, haya gerek,
Astar gerek ten gerek.
Nihayet AGA beye
Alındı öte beri,
Kavuştu saglıgına,
Ne cin kaldı ne peri.
Fazla uzun sürmedi
AGABEY'in saltanatı,
Mahpulardan çıkınca,
Aldı arsayı katı.
Öyle plan kurdu ki,
Akıl alır şey degil,
Atıverdi hüsneye,
Şiddetlice tokatı.
Tarlamı o na sattım,
Ne büyük hata yaptım.
Haciz saldı evime,
Günlece hasta yattım.
Tarlayı rehin verdik,
Almanya'ya gönderdik,
Varsın kurtulsun diye
Gün bulur,gün yerdik.
Kazancını karını,
Harman gibi savurdu.
Almanyadan gelince
KABADAYI'yı vurdu.
Yedi yıl damlarda durdu,
Mütthiş hayaller kurdu.
Ekmek aşa muhtaçtı,
Tek serveti GURUR'du.
Başına iş gelince,
Benden KREMSİYE aldı,
Emaneti isteyince,
Evime POLİS saldı.
Uzatıp altunu,
Nasıl da kükredim estim.
Böyle bir kardeş ile,
Bütün baglarımı kestim.
Bizler işe giderken,
O gölgede yatardı.,
Harman hasat gelince,
Danışmadan satardı.
Bir iskarpin almıştım,
Heveslendim giyerek.
Aklım başıma geldi,
Bir ton sopa yiyerek.
Basit bir pabuç için,
Nasıl da kavga tüttü,
Bana sopayı atan,
Agabey'im MEVLÜTTÜ:
Su tutmayan tarlaya,
Her yıl pancar ekerdik.
İşçiye borçlu kalır,
Derin bir AH çekerdik.
AL ATLA KATIRI,
İkiz çifte katardık,
Yorgan yatak da nerde?
Tarlalarda ystardık.
Samandan saçlarıma,
Tarak bile geçmezdi.
Yaşasaydı BABAMIZ,
Evladını seçmezdi.
Arpa tozu sinince,
Nasılş da kaşınırdık.
O tarladan bu tarlaya,
Durmadan taşınırdık.
Dökülen başakları,
Teker eteker toplardım.
Ekin sapı batınca,
Karga gibi hoplardım.
Samanlıgın ardına,
Dolu ÇETEN dururdu,
Samanın tozundan,
Gırtlaklarım kururdu
İşte böyle canlarım,
Dertle çileyle doldum.
Sigarayı da içince,
Gırtlak kanseri oldum.
Böyle ABEY olunca,
İnsan arar mı düşman,
Bir kardeşim var diyen,
Bir de yok diyenler pişman.