Mevlit Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ev alabildiğine kalabalık, küçük ve dar
Ana baba günü sanki evde düğün var.
Sürekli bağırıyor çocuklar, anasının gözü
Yaşlılar mahcup, çocuklar dinlemiyor sözü.

Oysa mevlit var, herkes hoca beklemekte
Evde ağır pide kokusu, mideler teklemekte.
Sandalyeler hep tutulmuş, ayakta onca kişi,
Tespih gibi çekilir “ya sabır”, sıktıkça da dişi.

Misafirler, her zamankinden daha mütevazı
İbadet yapıyor olmaktan alırlar, his ve hazzı.
Her biri dindarlıkta, samimiyetinin telaşında
Kiminin aklı evinde, kiminin akşam ki aşında

Kadınlarda eğreti tülbentler, saçları örtmekte,
Yaşlılar, genç kızları süzüp komşuyu dürtmekte.
“Komşu bu kimin kızı, güzelmiş tanıyor musun? ”
“Aman ne bileyim kimin nesi, niye soruyorsun? ”

Dualar edildi, pideler yendi, herkesin gözü yolda,
Kaynanalar paytak, düşmemek için gelinler kolda.
“Allah kabul etsin komşum” her kafadan bir ses
Açılıp tekrar tarandı saçlar, başlarda yine aynı fes.
2000