Mevlayı Bulunca Şiiri - Turgut Özer

Gözlerimden yaş akmaz gönlüm ağlar durur...
Sözlerim çelişki dolu, hayatım bir sürur...
Dolaşıp durur kalbim taşır nihayetsiz gurur.
Yar gönlüme düşen sebepsiz handikaplar.
Bir tokat gibi hayat yüzüme vurur da vurur...

Bilirim ki hakikat arar ona aşığım.
Hakikat yolunda bir mecnun olmaya yaraşırım.
Gönlüm Yakup olmak ister hani Yusuf’um nerde...
Ararırım dolaşırım da bulmam sabrı bana ver de.
Tüm benliğimle sevdanı içimde tutayım...

yar bana gönül yolunu ver de..
Bu gönülle cehennem ateşini söndüreyim.
Sahi söyler misin ben kimim?
Aradım bulamadım kifayetsiz geçti günlerim.

Gönlüm bir âdem olmak ister Havva’m hani nerde?
Onlardaki sabrı bana ver de...
200 yıl arayayım da Arafat’ta göreyim..
Mevla’yı arayayım da kendimi bulayım...
sabırlı olayımda mükafat bulayım...

bilir misin hayat sabırla yoğrulmuş..
sabırla bekleyen mükafatın bulurmuş...
Mevla’yı bulunca Yusuf’ta Havva’da kimmiş?
Unutma ki sevda sabır yolunda ''tekbir''miş