Mevlaya yakarış Şiiri - Zihni Turgut

Yüce dağ başında kar ile boran
Kimsesiz kuluna döndürme mevlam
Nicedir halimi olmadı soran
Kimsesiz kuluna döndürme mevlam

Sızlıyor içerim bilmesin hayın
Söküldü ciğerim almışmı payın
Soğuk kış günende on beşi ayın
Kimsesiz yoluna döndürme mevlam

Gülüşü bir başka bakması başka
Duruşu insanı düşürür aşka
Kör olsa gözlerim görmesem keşke
Kimsesiz balına döndürme mevlam

Arzu halim bilse söylermi adım
Bilmezki dünyada kalmadı tadım
İçerimde sevda ölmüyor kadim
Kimsesiz malına döndürme mevlam

Üç yüz altmış beşgün aldın,mı kayda
Zihniyim ismimde kalmadı fayda
Bu ayda olmazsa gelecek ayda
Kimsesiz salına döndürme mevlam