Mevlanaya Sesleniş Şiiri - Kemal Tekir

Öldün vaden gelince
Her fani gibi sende,
.Ölen sadece bedenin,
Yaşıyor ruhun bizde.

Taht kurdun gönüllere,
Su serptin yüreklere,
Işık oldun herkese,
Rehber oldun bizlere.

Mezarın vardır senin,
Ariflerin gönlünde.
Şakı ve şiirlerde,
Söylenen ilahide.

Çağırdın insanları,
Hak ve halkın yoluna.
Açtın sen kapıları,
Yıktın sen tabuları.

Umutsuzluk kapısı,
Değil bizim kapımız.
Rehberimiz Muhammet,
Kitabımız kurandır.

Ya Hazret i Mevlana,
Girdim ben dergahına.
İçtim aşk şarabından,
Kül oldum yana, yana.
Mesajın dolaşıyor,
Hala bütün Dünya da.
Ziyaretine gelir,
Akın, akın insan da.

Çağırdığın insanlar,
Davetine uydular.
İşi gücü bırakıp,
Dergahına koştular.

Gel ne olursan ol gel,
Bin kere tövbe etsen,
Tövbeni bozsan da gel,
Putperest olsan da gel.

Ateşe tapsan da gel,
Umutsuzluk kapısı.
Değil bizim kapımız.
Ne olursan ol yine gel.

Açık davetiyeni,
Anlayan tüm insanlar,
Senin tekkene gelip,
Semaha duruyorlar.

Pervane gibi dönüp,
Dengeyi kuruyorlar.
Kendilerini bulup,
Hak ka yöneliyorlar.