Mevlananın Konyası Şiiri - Yüksel Gemalmaz

Gel gel dedin, geldim ermiş gibiyim
Yedi kat gökleri delmiş gibiyim
Bir başka aleme gelmiş gibiyim
Sevgi selinde yıkandım
Attım tüm kiri pası
Çiğdim pişirdi beni Mevlana'nın Konya'sı...

Ney üfleniyor göklerden
Sevgi fışkırıyor yerden
Dağ taş herşey mücevherden
Açlık susuzluk yokolur
Aramayın suyu taşı
Kana kana sevgi sunar Mevlana'nın Konya'sı...

Neyler kudümler çağırır
Aradığın tek yön gel...
Gel, döngel, songel, öngel
Bir civelek rüzgar alır aklını
Ayıklanır birer birer insanların hamı, hası
Mevlevi eyler aşığı Mevlana'nın Konya'sı...

Yaşanmamış yılları orada yeniden yaşarsın
Benliğinden sıyırılır ne merhaleler aşarsın
Dünyanın yüreği Konya, şaşırırsın şaşarsın
Unutun ey insanlar artık kederi yası
Ölüme düğünle gider
Mevlana'nın Konya'sı...

(20-12-1988 Konya)