Mevlana Ve İnsan Şiiri - Mehmet Akif Bak ...

Yıl 672 konyada deprem oluyor.
Dostları ondan yardım istiyor'
Konya Yıkılıyor diyorlardı
Dönüyordu Hasta yatağinda toprak acıktı diyordu.

Yağlı lokma istiyor'yakında kavuşacak o Toprak
deprem duracak merak etmeyin diyordu.
Rabbına itaat ediyordu.
zamanını bekliyordu.

Mümin isen ölüm rahattır.
Kötü isen ölümde kötüdür diyordu.
yıllardan 672
oldu son pazartesi.

Döner Durur aşıkların.
Sabahların akşamların
gözlerden akan yaşların
Seni andırıyor Semah'ların

insana insanlık yeter
ya göründüğü gibi
ya da oldugu gibi görünmesi
görünmesi insana yeter.

tassavuf'da ilham kaynağısın
türkülerde dillerdesin
Ölmedin mevlana
sen bizim kalbimizdesin

Bu kalemden firar eden her söz
yaydan çıkmış ok gibi
ok gibi doğru olsam
yabana atarlar beni

yay gibi eğri olsam
elde tutarlar beni
Doğruda aç görmedim
eğride tok.

eğri yay elde kalır
menzil alır doğru ok demişsin
ölmedin mevlana
sen bizim kalbimizdesin.

tasavvufta ilham kaynagisin
sözlerinde ok gibi doğrusun
gözlerinden akmasın yaşların
seni andırıyor semahların

Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
İster kafir, ister mecusi,
İster puta tapan ol yine gel demişsin
ölmedin mevlana kalbimizdesin

Mevlana celaleddin rumi
eserlerin mektubat mesnevi
çok sevmişsin rabbin'i
Bırakmamışsın yolunu muhammedi

Herkeze eşit davranmışsın
din dil ırk farketmez yine gel demişsin
yüzkere tövbeni bozmuşsanda yine gel demişsin
bizim mezarımız ariflerin gönlündedir demişsin

ben arifim ben akifim mezarın kalbimde
Kalemden firar etti bu sözlerim
mevlana seni çok özledim
konyada yollarını gözledim

Günlerden bir gün seni gözledim
sözlerini eyledim temaşa
sığdıramadım sözlerini arş'a
Mekanın cennet olsun MEVLANA