Mevlana ve hoşgörü Şiiri - Bünyamin Gerger

Bir handır bu dünya, sen de sığarsın; :
Ayrılık vaktini bilemezsin ki:
Sevgi olup yağmur gibi yağasın;
Aşkın şarabını içmelisin ki:
Rüyadan uyanıp güne doğasın.

Aşkın pınarına dalmadan kanma;
Yanmadan dermanı bilemezsin ki;
Keramet aşktadır, şarapta sanma,
Bu sırda sakiyi göremezsin ki:

Varsan kapısına, alsa divana,
Uzletten vuslata, ulfet can-cana;
O, alinin hizmetinde, yan-yana,
İnsanları aşka sarar, Mevlana.

Tasavvufun içselleşmiş sembolu,
Her zerresi, insana sevgi dolu,
Her sözü sulh ile, hoşgörü yolu;
Binkez bile tövbe etsen, kabulu.

Sohbet açmış, dost bağında can bekler;
Ne olursan ol der de ihvan bekler;
Mevla dostu, can dostu, canan bekler,
Aşkın huzurunda uyanan bekler;

Mürşid-i kâmille, yolunu bulup;
Aşk ile pervane misali dönüp;
Cezb ile çerağda,nefsi öldürüp;
İnsanı insanda arayan bekler.

Tarikat, şeriat, hakikat sensin;
Mutlak manasıyla, dolar, dönersin;
Herşey o'dur, o, herşeydir,bilirsin;
Aslıyla kendini tanıyan bekler;

Aşk ile şarabın sarhoşluğunda,
Peşrevdir sakinin ayak sesleri;
Döner, pervanedir, aşk boşluğunda,
Yanan yüreklerin pâk nefesleri;

Yüreğinin ritmi semağ, dönersin;
Şemsin çevresinde, seyyare gibi;
Düm-teke sarılmış, yanar, sönersin,
Dolup da boşalan peymane gibi;

Çırağa çırak ol, horlama,dersin;
Denizler dağlardan daha yücedir;
Bilgelik ölümse,edineceksin;
Padişah da olsan, gurur nicedir..

Bir hanki bu dünya, sen de sığarsın,
Aşkın şarabını içeceksin ki:
Sevgi olup yağmur gibi yağasın;
Ayrılık vaktini bilemezsin ki:
Rüyadan uyanıp güne doğasın..