Mevlana'm (173) Şiiri - İbrahim Arslan

Mevlana'm bir garip aşka tutuldum,
Dönerim Dünya gibi bahçesinde...
Güneş gibi,ay gibi tutuldum,
Görürüm rüya gibi,yalansa gerçek ne?

Mevlana'm şimdi bir yerde unutuldum,
Boşluk boşluğa düştü bendeki boşlukta...
Ben hep hatırlandığımda unutuldum,
Yokluk yokluğa düştü bendeki yoklukta...

Mevlana'm bendeki ben'den işte kurtuldum,
Bir büyük ateştim külüm kalmadı...
Hamdım şükür hamlığımdan kurtuldum,
Bir bülbül değilim gülüm kalmadı...

Mevlana'm yine öğret ki huzurdan kovuldum,
Huzursuzlukta huzur bulmayı öğret bana...
Öğret ki Şeytan'ın bile kapısından kovuldum,
Şuursuzlukta şuur bulmayı öğret bana...

Mevlana'm tek Sen'sin kurtuluşum,
Nefsimi benle kabul etmediler...
'Ne olursan ol,gel'dir' kurtuluşum
Gel diyen yine Sen'sin dediler...

Mevlana'm SEN sönmeyecek Güneş'sin,
Penceremi açtım karanlık odama ziyan girsin...
20.01.2008