Hoşgörü timsalisin hazreti Mevlâna,
Affa uğramak için sende yalvar Mevlana,
Kabul görmüş toplumda selam vermiş kuluna,
Güzel işler yaparak varmış yolun sonuna.
Mevlâna’da görürsün İslâm’ın hoş nurunu,
Kırdıkça kibrini, ezdikçe gururunu,
Hoşgörüyle sağlarsın gönlünün huzurunu,
Kucak açıp herkese söylersen durumunu.
Kim olursan ol demiş Mevlâna felsefesi,
Sevgi ve şefkat dolu gönlündeki kafesi,
Herkesi kucaklamış Mevlâna’nın sevgisi,
Ruhlara huzur vermiş, ney’indeki ezgisi.
Karanlıkları yaran ışık huzmesi idi,
Asrını aydınlatan Onun felsefesiydi,
Gönüllerin sultanı hoşgörünün sesiydi,
Huzurun teminatı sevginin simgesiydi.
Mevlâna’dan öğrendik, hoşgörü sınırını,
Sevgi ve şefkatteki mutluluğun sırrını,
Milletine adamış emeği ve aklını,
Tüm dünya anlamalı Türk’ün Mevlâna’sını.
26.02.2008
G.O. P./Ankara
Kayıt Tarihi : 28.2.2008 20:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!